Rodzaje samogłosek.

Samogłosek w polskim alfabecie istnieje osiem. Są to: A, Ą, E, Ę ,I, O, U, Y. Samogłoski wymawiamy tylko i wyłącznie z udziałem wiązadeł głosowych, nie musimy przy tym używać języka, warg lub zębów i nimi dotykać inne narządy. Dzięki temu przy wymowie samogłoski powstaje tylko jeden dźwięk, np. „aaaaaa”, a nie tak jak w przypadku spółgłoski, np. „peee”. Są też one bardziej słyszalne niż spółgłoski. Mimo wszystko mamy podział wśród samogłosek. To jakie są samogłoski decyduje na przykład stopień otwarcia. Są samogłoski przymknięte: I, Y oraz U, półprzymknięte E i O, oraz otwarte A. Możemy też podzielić samogłoski ze względu na położenie języka w jamie ustnej. W tym wypadku dzielimy je na: przednie: I, Y, E, A oraz tylne U i O. Mimo tego, że nie dotykamy warg przy artykulacji, one układają się różnorodnie. Samogłoski dzielimy wtedy na okrągłe (O, Ą, U), płaskie (I, Y, E, Ę ) oraz jedna obojętna, czyli A. Oprócz tego istnieje też podział na samogłoski ustne oraz nosowe. Ustne to: A, E, I, O, U, Y a nosowe to Ą i Ę. Samogłoski decydują o melodyjności danego słowa. Są pierwszymi dźwiękami wypowiadanymi przez najmniejsze dzieci. Są one fundamentem mowy. Bez nich nie powstanie nowe słowo. To od nich zaczyna się naukę czytania i pisania. Każda głoska nie istnieje bez samogłoski, natomiast bez spółgłoski może istnieć. Samogłoski decydują również o akcencie i o brzemieniu. Ze względu na to, że w trakcie artykulacji wypowiadanie samogłosek odbywa się bez przeszkód, np. zęby czy wargi wybrzmiewają one intensywniej od spółgłosek. Pojedyncze samogłoski pełnią też swoje funkcje. Przykładem jest samogłoska i, która zmiękcza spółgłoskę stojącą przed nią. To co jest charakterystyczne dla samogłosek, mogą one tworzyć pojedynczą sylabę. Natomiast spółgłoski tylko i wyłącznie razem z przynajmniej jedną samogłoską. Nie ma sylaby składającej się z samych spółgłosek, bo w ich artykulacja bez samogłoski jest niemożliwa. Inną indywidualną funkcją samogłosek jest wyrażanie emocji. Wypowiadając pojedyncze „o”, możemy wyrazić nasze zaskoczenie. Gdy wypowiadamy pojedyncze „a”, możemy wyrazić nasze zrozumienie albo gdy wypowiemy je głośniej, nasz strach lub złość. W przypadku „u” możemy wyrazić nasz podziw wobec czegoś lub kogoś. Często w trakcie dłuższej wypowiedzi przerywamy zdanie i wypowiadamy dłużej „y”, dlatego, że wahamy się, zapominamy co mieliśmy powiedzieć, denerwujemy się itp. W trakcie nauki czytania samogłoski pełnią bardzo ważną rolę. Od nich należy zacząć naukę czytania, od prostych dźwięków. Nauka ich brzmienia jest łatwiejsza niż nauka brzmienia spółgłoski. Bardzo łatwo można nauczyć się też ich zapisu. W połączeniu z dźwiękiem, są one łatwe do zapamiętania. Powtórzenie dźwięku „a” jest o wiele łatwiejsze nić powtórzenie dźwięku „b”, czy „p”. Oprócz tego ucząc się czytać głoskujemy, a każda głoska zakończona jest jakąś samogłoską. Nauka wypowiadania spółgłosek jest trudniejsza, bo nie występują one samodzielnie. Na przykład „p”, wypowiadamy jako „pe lub „py”. Trudniej jest je zatem odróżnić od siebie.

ZOSTAW ODPOWIEDŹ

Please enter your comment!
Please enter your name here